Op 3 en 4 juni hield de socialistische vakbond ABVV zijn vierjaarlijks statutaire congres aan de Heizel in Brussel. De congresafgevaardigden spraken zich onder meer in een actualiteitsmotie uit voor een strategie tegen extreemrechts met het oog op de verkiezingen in 2024. Ook uit de slottoespraken van voorzitter Thierry Bodson en algemeen secretaris Miranda Ulens klonk de roep om de strijd tegen extreemrechts in een hogere versnelling te brengen.
Het ABVV is er niet gerust in: “Om een super zwarte zondag te vermijden, moeten we vanaf nu, meer bepaald in onze syndicale organisatie, verder werken aan een coherente, meervoudige campagne tegen extreemrechts en tegen het fascisme”, aldus de actualiteitsmotie. Het ABVV spreekt zich in die motie alvast uit voor een strikte handhaving van het cordon sanitaire en zet in op het ontmaskeren van de sociale demagogie van extreemrechts.
Het ABVV duldt niet dat werknemers tegen hun eigen belangen in voor extreemrechts kiezen. Wie dat doet, zaagt de tak af waar hij als werknemer op kunnen klimmen is. De sociale en democratische verworvenheden van de werkende bevolking zijn het resultaat van vaak bittere strijd door vakbonden. Dat was zo voor het stemrecht. Dat gold voor het recht op uitkeringen ingeval van werkloosheid, ziekte of invaliditeit… Dat was het geval voor betaalde vakantie en vele andere essentiële zaken die we vandaag vanzelfsprekend vinden, maar dat allerminst zijn. Telkens botste men op zware weerstand. En telkens, zo klonk het op het ABVV-congres, stond rechts en extreemrechts aan de andere kant.
Het ABVV telt vandaag ongeveer anderhalf miljoen leden. Dat is 100.000 leden minder dan de collega’s van de christelijke bond ACV. De derde bond, het liberale ACLVB moet het doen met 300.000 leden. Samen zijn meer dan drie miljoen werkenden in dit land aangesloten bij een vakbond. Dat verleent de bonden een enorme representativiteit. België steekt daarmee schril af tegenover een aantal andere Europese landen waar de syndicalisatiegraad betekenis afgenomen is.
Splitsingspartij
Ook vanuit de zaal, onder de 1500 afgevaardigden, was de strijd tegen extreemrechts een hot issue. Dat bleek onder meer op donderdag met de interventie van de Antwerpse afgevaardigde Joke Dupont die er het congres aan herinnerde dat naast een superverspreider van racisme en seksisme Vlaams Belang een “splitsingspartij” is “die niet alleen het land wil doen barsten maar ook de federale solidariteit wil kapot maken”. Splitsen, racisme, antisyndicalisme… “extreemrechts is een veelkoppig monster dat wij als vakbond moeten bestrijden”, sprak Joke Dupont.
Dit congres volgde amper enkele weken na de congressen van de Vlaamse en Waalse vleugels van het ABVV. Ook daar stond de strijd tegen extreemrechts hoog op de agenda.
De socialistische bond lijkt hierin niet alleen te staan. Zoals Het Observatorium al eerder berichtte is men zich ook binnen de christelijke werknemerswereld met koepel Beweging.net en vakbond ACV bewust van de noodzaak om de werkende bevolking te waarschuwen voor de sociale demagogie van Vlaams Belang.
Op 1 mei probeerde Van Grieken zijn gehoor wijs te maken dat zijn partij “de vakbond van de gewone Vlaming” is. Het is van het allergrootste belang dat alledrie onze nationale bonden alle werkenden van het land uitleggen dat met Vlaams Belang ook de gewone Vlaming de dupe zal zijn.