Nu extreemrechts in de gedaante van Marine Le Pen om het Franse presidentschap zal twisten met de zittende Emmanuel Macron rijst eens te meer de vraag of dat nu werkelijk zo gevaarlijk is. Een aantal stemmen in Frankrijk en daarbuiten lijken zich al neergelegd te hebben bij een extreemrechtse president die ze natuurlijk niet meer als dusdanig benoemen. Het heet dat Marine Le Pen “naar links” is opgeschoven, een “sociaal programma” hanteert en… misschien moeten ze bij het Rassemblement National maar eens bewijzen dat ze beleid kunnen voeren… of door de mand vallen.
De discussie is van zeer groot belang aangezien ook bij ons zich ten aanzien van het Vlaams Belang een doorgedreven normalisering voordoet. Gewenning en zelfs vermoeidheid laten zich gevoelen bij een aantal mensen die wellicht van oordeel zijn dan het hun eigen leven en comfort niet zal raken. Daar komt nog bij dat in Vlaanderen extreemrechts zijn separatisme deelt met N-VA en de idee om “samen een meerderheid” te vormen om uiteindelijk België uit elkaar te halen, extreemrechts respectabeler maakt onder conservatief rechtsen die dat separatisme legitiem achten.
De discussie over wat extreemrechts aan de macht doet, is echter niet hypothetisch of abstract. Het is een discussie die gevoerd kan worden op basis van precedenten, bestuurservaringen in tal van vlakken en in tal van landen. In deze bijdrage beperken we ons tot het lokale bestuur van mandatarissen van de partij van Marine Le Pen inzake onderwijs. De voorbeelden die we hieronder geven, maken ook meteen duidelijk dat extreemrechts niet “sociaal” is, maar stevig op de allerkwetsbaarsten inhakt.
In Le Pontet (Avignon) schafte het extreemrechtse gemeentebestuur in 2014 de gratis schoolmaaltijden voor kinderen van arme gezinnen af. Het Front National (voor de naamsverandering naar Rassemblement National) wilde hiermee naar eigen zeggen “deze gezinnen verantwoordelijkheid laten opnemen” en een besparing realiseren van 30.000 euro op een budget van 50 miljoen.
In Béziers (Languedoc) heeft het stadsbestuur onder leiding van Robert Ménard (een coalitie onder aanvoering van RN) de buitenschoolse activiteiten voorbehouden aan kinderen waarvan beide ouders werk hebben. Kinderen waarvan minstens één van de ouders werkloos is worden uitgesloten van deze culturele en sportieve buitenschoolse activiteiten.
In verschillende door extreemrechts bestuurde gemeenten (het reeds genoemde Le Pontet, Beaucaire, Villers-Cotterêts) werden schoolbenodigdheden en andere schooluitgaven betalend of nog duurder gemaakt. In Hayange werden de tarieven van het schoolvervoer opgetrokken. In Mantes-laVille werden de buitenschoolse activiteiten betalend gemaakt. In Cogolin werd het gratis ter beschikking stellen van woordenboeken aan leerlingen afgeschaft.
In 2015 trok de extreemrechtse burgemeester van Beaucaire (Gard) de subsidies af van het sociaal-educatief centrum voor buitenschoolse leerlingenbegeleiding. Op 28 januari 2015 moest dat centrum noodgedwongen de deuren sluiten.
In 2016 kondigde de extreemrechtse burgemeester van Cogolin aan dat het gemeentelijke onderwijsbudget zou verlaagd worden. Openbaar vervoer van leerlingen naar het zwembad, voor schooluitstappen werd vervangen door private autobussen.
In Villers-Cotterêts werden de prijzen in de schoolrefter opgetrokken. De mediatheek die tot dan toe gratis was, werd betalend.
In Cogolin en Fréjus werd het budget voor de aankoop van schoolboeken en andere benodigdheden met twintig procent verlaagd. Avondstudie werd afgeschaft en vervangen door een te betalen nabewaking.
Nog in Béziers werden de prijzen van de buitenschoolse activiteiten opgetrokken. De gratis speelhoek in de kinderkribben werd afgeschaft. In september 2018 schaftte het gemeentebestuur de plannen af voor de bouw van een studentenhome. In de plaats daarvan komt nu een horeca-project en duurdere individuele studentenkoten.
De meest behoeftigen, arme gezinnen, zijn de pineut van extreemrechts. Het maakt ze niet uit of die mensen in precaire situaties “eigen volk” is of mensen met migratieroots. De sociale demagogie van extreemrechts moet dus verder doorprikt, ook hun demagogie “tegen de elite”.
Bron: VISA (Vigilance et Initiatives Syndicales Antifascistes)