In Frankrijk kijkt men met argusogen naar de volgende presidentsverkiezingen in april 2022. Bij de laatste editie, in 2017, bereikte het extreemrechtse Rassemblement National (voorheen Front National) van Marine Le Pen de tweede ronde waarin het weliswaar verslagen werd door Emmanuel Macron maar toch meer dan 10,6 miljoen stemmen behaalde.
Ondanks de demagogie van Le Pen staat het RN voor een politiek die pal indruist tegen de belangen van de wereld van de arbeid. Dat heeft men in de Franse syndicale beweging al langer begrepen. Vanaf 1996 werken een honderdtal vakbondsafdelingen, -centrales en -organisaties samen onder de noemer VISA, wat staat voor Vigilance et Initiatives Syndicales Antifascistes (Waakzaamheid en Antifascistische Syndicale Initiatieven). Binnen VISA werken leden samen van de verschillende grote interprofessionele bonden maar ook van bv. de vakbond van magistraten.
Het intersyndicale VISA legt zich in het bijzonder toe op de analyse en bestrijding van extreemrechts op het sociale terrein. Net als in België onderneemt extreemrechts er pogingen om werkende mensen onderling te verdelen en tegen elkaar op te zetten: Fransen tegen migranten, werkenden tegen werklozen… Daartegenover verdedigt VISA alle loontrekkenden en uitkeringsgerechtigden, onafgezien van of ze werk hebben of niet, los van afkomst of statuut. Het takenpakket van VISA omvat informatie verspreiden over het gevaar van extreemrechts in Frankrijk en Europa, analyse van hun sociale demagogie, bindmiddel zijn van alle syndicale actie tegen extreemrechts, aanklagen van racisme, seksisme en homofobie binnen en buiten de ondernemingen, solidariteit met de mensen zonder papieren, het uitbrengen van aangepaste materialen (krantjes, brochures, affiches) en het opzetten van vormingsinitiatieven om vakbondsteams te wapenen in hun strijd tegen extreemrechts en het screenen van syndicale werkingen op de mogelijke aanwezigheid of infiltratie van extreemrechtse elementen.